“Jest jednak pewne miejsce w tym kraju, gdzie wszyscy ludzie są równi. Jest taka instytucja stworzona ludzką ręką, w której biedak równy jest Rockefellerowi, głupiec Einsteinowi, a niedouczony prostak rektorowi najlepszej uczelni. Tą instytucją, panowie,  jest sąd. Wszystko jedno, czy będzie to Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych czy najskromniejszy urząd sędziego pokoju na prowincji, czy też ten szacowny sąd, któremu wy służycie. Nasze sądy nie są bez skazy, jak wszystkie stworzone przez człowieka instytucje, ale w tym kraju sądy są prawdziwymi strażnikami równości, bo przed nimi wszyscy ludzie istotnie są równi. Nie jestem idealistą, który wierzy w doskonałość naszych sądów i systemu prawnego- nie są to dla mnie instytucje idealne, ale żywe, funkcjonujące realnie organizmy. Panowie, sąd jest tak dobry jak zasiadający w nim przysięgli. Sąd jest tylko tak mądry jak ława przysięgłych, a ława jest tylko tak mądra jak ludzie, którzy ją tworzą. Jestem przekonany, panowie, że bez emocji rozważycie przedstawione wam dowody, podejmijcie słuszną decyzję i przywróćcie oskarżonego jego rodzinie. W imię Boga czyńcie swoją powinność”.

Fragment mowy końcowej Atticusa Fincha z książki  Nelle Harper Lee pt. “Zabić drozda”.