Podmioty prywatne są zobowiązane do stosowania Ustawy Prawo Zamówień Publicznych z dnia 29 stycznia 2004 r. (dalej: ustawa PZP) tylko w szczególnych okolicznościach. Taką wyjątkową sytuacją jest bez wątpienia obowiązek stosowania ustawy PZP przez podmioty prywatne, gdy dysponują one środkami publicznymi uzyskanymi w ramach dofinansowania projektu UE.

Podmiot prywatny, zgodnie z art. 3 ustawy PZP jest zobowiązany do stosowania ustawy PZP w następujących okolicznościach:

1. ponad 50% wartości udzielanego przez nie zamówienia jest finansowane z środków publicznych;
2. wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy PZP (wysokość kwot progowych jest uzależniona od przedmiotu umowy – usług, dostaw, robót budowlanych);
3. przedmiotem zamówienia są roboty budowlane w zakresie inżynierii lądowej lub wodnej określone w załączniku II do dyrektywy 2014/24/UE[1] (m.in. rurociągi, linie komunikacyjne i elektroenergetyczne – klasa 45.21 CPV), budowy szpitali, obiektów sportowych, rekreacyjnych lub wypoczynkowych, budynków szkolnych, budynków szkół wyższych lub budynków wykorzystywanych przez administrację publiczną lub usługi związane z takimi robotami budowlanymi.

Należy więc uznać, że określone w załączniku nr II do dyrektywy 2014/24/UE „linie komunikacyjne”, obejmują w swoim znaczeniu również wykonanie robót ogólnobudowlanych w zakresie przesyłowych i rozdzielczych obiektów liniowych.

Wraz z nowelizacją ustawy PZP z dnia 28 lipca 2016 r. z art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy PZP usunięto słowo „łącznie” [było: „jeżeli łącznie zachodzą następujące okoliczności: (…)”, jest: „jeżeli zachodzą następujące okoliczności: (…)”]. Czy to oznacza, że w aktualnym stanie prawnym spełnienie jednego z ww. warunków jest podstawą do konieczności stosowania ustawy PZP?

Uzasadnienie projektu nowelizacji z 14 marca 2016 r. wskazuje, że nie wprowadza się zmian w zakresie dotyczącym podmiotów zobowiązanych do stosowania ustawy, po czym w końcowym brzemieniu ustawy zostało usunięte słowo „łącznie”. Ponieważ jednak nasz ustawodawca zmienił brzmienie przepisu, pojawiły się wątpliwości, czy było to celowe działanie. Stosowanie każdej przesłanki indywidualnie doprowadziłoby do znacznego rozszerzenia zakresu obowiązywania ustawy PZP względem podmiotów prywatnych, zobowiązując je do stosowania ustawy PZP w przypadkach, w których nawet podmioty publiczne nie są zobowiązane. Ponadto analizując przepisy dyrektywy 2014/24/UE (tzw. dyrektywy klasycznej), która była podstawą do zmiany polskiej ustawy PZP, uznać należy, że przepis ten nadal wskazuje na konieczność łącznego spełnienia wszystkich przesłanek, a polski prawodawca nie miał zamiaru dokonać zmiany przepisu.

Należy zwrócić uwagę, że w przypadku, gdy przedsiębiorca nie jest zobowiązany do stosowania ustawy PZP, zgodnie z umową o dofinansowanie, jest on zobowiązany do wybierania i udzielania zamówień:

• w oparciu o najbardziej korzystną ekonomicznie ofertę,
• z zachowaniem zasad przejrzystości i uczciwej konkurencji,
• dołożyć wszelkich starań w celu uniknięcia konfliktu interesów.

Trzeba jednak zawsze sprawdzić, jakie wymagania zapisane są w umowie o dofinansowanie, bo podmiot udzielający dofinansowania może zobowiązać przedsiębiorcę do spełnienia dodatkowych wymogów.

[1]Dyrektywa 2014/24/UE http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32014L0024&from=PL