Ostatnia nowelizacja Ustawy prawo telekomunikacyjne, która miała wpływ na treść i elementy wzorców umownych (umów i regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych), a która weszła w życie 21 stycznia 2013 r., w sposób znaczący zmieniła zawartość wzorców umownych stosowanych w telekomunikacji.

Wzorce umowne, jeżeli policzymy wszystkie elementy wymienione w art. 56 ust. 3 PT, mają obejmować 26 różnych postanowień, regulujących wymienione w przepisie kwestie. Jednocześnie art. 56 ust. 3 PT wprowadził obowiązek sformułowania umowy w jasnej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie. Wymogi jasnej i zrozumiałej formy powinny być odnoszone do przeciętnego abonenta/konsumenta, który nie posiada przygotowania w zakresie prawa.

Niestety, ale zwiększenie ilości elementów wzorców umownych spowodowało, iż dokumenty te rozrosły się do kilku, a czasami kilkunastu stron. Wydaje się, iż zwiększenie objętości wzorców nie zachęciło konsumentów do lektury ich postanowień. Wręcz przeciwnie. Im większy plik dokumentów, tym większe zniechęcenie konsumenta by zapoznać się z umową i jej warunkami.

Nowe obowiązki informacyjne w ustawie o prawach konsumenta

Nowa ustawa o prawach konsumenta wprowadziła katalog informacji (dokładnie 9 informacji), jakie przedsiębiorca jest obowiązany przekazać konsumentowi przy zawieraniu umów typowych (innych niż umowy poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość). W przypadku umów zawieranych na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa, katalog informacji, jakie przedsiębiorca powinien przekazań konsumentowi najpóźniej w chwili wyrażenia przez konsumenta woli związania się umową obejmuje 21 informacji. O tym, jakie konkretnie informacje będą podlegały obowiązkowi przekazania napiszemy w kolejnym wpisie.

Analizując dwa katalogi informacji, podlegające przekazaniu konsumentowi (zawarte w art. 56 ust. 3 PT oraz w nowej Ustawie o prawach konsumenta) pojawia się pytanie, czy od 25 grudnia 2014 r. (data wejścia w życie nowej ustawy o prawach konsumenta) należy zmienić (uzupełnić) wzorce umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Obowiązek zmiany umów i regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych

Nowa ustawa o prawach konsumenta, zawiera w art. 3 i 4 katalog wyłączeń, tj. umów do których przepisy ustawy nie znajdą zastosowania. Ustawodawca nie przewidział takiego wyłączenia dla umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych (oprócz usług z wykorzystaniem aparatu publicznego w celu wykonania jednorazowego połączenia), wobec czego nie znajdujemy podstaw dla wyłączenia tych umów spod regulacji nowej ustawy konsumenckiej i obowiązków jakie ona nakłada.

W praktyce oznacza to, że wzorce regulaminów i umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych należy uzupełnić o te informacje, których we wzorcach brakuje z uwagi na zakres obowiązków informacyjnych nałożonych nową ustawą o prawach konsumenta.

Na szczęcie, część informacji z nowej ustawy o prawach konsumenta pokrywa się z katalogiem obowiązkowych elementów umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z art. 56 ust. 3 PT. Porównując katalogi informacji, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych powinny zostać uzupełnione między innymi o informacje na temat:

• sposobów porozumiewania się z konsumentem,
• łącznej cenie za świadczone usługi wraz z podatkami,
• sposobu i terminu wykonywania prawa odstąpienia od umowy,
• wysokości i sposobu złożenia kaucji (jeżeli ISP stosuje zabezpieczenie w postaci kaucji),
• kodeksie dobrych praktyk, jeżeli przedsiębiorca zobowiązał się do jego przestrzegania.

Procedura zmiany umów i regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych

Zgodnie z art. 51 nowej ustawy o prawach konsumenta, do umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Oznacza to, że nie ma konieczności dokonywania zmiany wzorców umownych abonentom, którzy zawarli z Wami umowę przed 25 grudnia 2014 r.

Zawieranie umów z abonentami- konsumentami po 25 grudnia 2014 r. powinno następować w oparciu o wzorce dostosowane do nowych przepisów.