Zacznijmy od tego, że w ustawie Prawo telekomunikacyjne nie znajdziemy regulacji usług, o których będzie mowa, czyli usług dodatkowego obciążania rachunku. Oznacza to, że nie nastawiamy się w tym zakresie na zmianę regulacji, a na ustanowienie zupełnie nowych zasad świadczenia tych usług.

Najpierw o definicji

Z usługą dodatkowego obciążenia rachunku mamy do czynienia, gdy chcemy coś kupić tak, aby cena zakupu została dopisana do naszego rachunku za usługi telekomunikacyjne. Tym czymś musi być towar lub usługa, których nie zakupujemy od dostawcy usług a od podmiotu trzeciego. Dostawca usług jedynie pośredniczy w takim zakupie.

Trzeba dodać, że spod regulacji nowych przepisów wyłączono przypadki, gdy wartość zakupywanego towaru lub usługi przekracza kwoty wskazane w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (w dużym skrócie chodzi o równowartość w złotych polskich 50 euro dla pojedynczej transakcji i 300 euro miesięcznie łącznie dla jednego użytkownika).

Dalej o wymaganych zgodach

Uruchomienie omawianych usług ma wymagać uzyskania uprzedniej zgody abonenta utrwalonej na trwałym nośniku. Nie zdecydowano się tu zatem na wprowadzenie rozwiązania, wedle którego domniemywałoby się zgodę abonenta na korzystanie z tego typu usług, a ich zablokowanie wymagałoby od abonenta aktywności. Uznano bowiem, że nie chroniłoby ono użytkowników końcowych w dostatecznym stopniu i mogłoby prowadzić do obciążenia kosztami usług dodatkowych bez ich wiedzy. Obawa ta nie była bezzasadna, bowiem dotychczas zdarzały się takie sytuacje, że usługi direct billing były automatycznie odblokowane, w chwili skorzystania z nich wysłane było jedynie powiadomienie tekstowe na urządzenie bez względu na to, czy funkcjonalność urządzenia pozwala na odczytanie takich wiadomości.

Zgoda abonenta na uruchomienie usług nie wystarczy jednak w tym przypadku do tego, aby dostawca usług mógł rozpocząć ich świadczenie. Niezależnie od uzyskania zgody, dostawca usług ma stosować tzw. silne uwierzytelnianie abonenta (znane z dokonywania transakcji elektronicznych np. z wykorzystaniem bankowości elektronicznej kody SMS, token, zdrapki itp.) dla każdego dodatkowego obciążenia rachunku. W przypadku usług świadczonych w sposób powtarzalny, uwierzytelnienie może dotyczyć więcej niż jednego dodatkowego obciążenia rachunku.

Wreszcie o kontroli wydatków

Przewiduje się tu też obowiązek bezpłatnego zapewnienia abonentowi określenia na trwałym nośniku progu kwotowego nabycia towarów lub usług objętych usługą dodatkowego obciążania rachunku. Obowiązkowi temu towarzyszą dalsze nakazy poinformowania abonenta o osiągnięciu tego progu kwotowego i zablokowania w takim przypadku możliwości dalszego nabywania towarów i usług z wykorzystaniem usługi dodatkowego obciążenia rachunku.

Kamila Mizera – radca prawny