Nowy rok, nowe wyzwania podatkowe 🙂 Od 1 stycznia b.r. nastąpiły zmiany dotyczące m.in. podatku od nieruchomości. Ich celem miało być uporządkowanie sytuacji związanej z niejednolitą interpretacją przepisów w zakresie dotyczącym charakteru gruntu, na którym umieszczone zostały urządzenia przesyłowe, w tym stanowiące infrastrukturę telekomunikacyjną.
Nowelizacja doprecyzowuje zasady opodatkowania gruntów leśnych i rolnych, w sytuacji, w której wykorzystywane one są przez przedsiębiorców przesyłowych. Zmiany te są korzystne dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych dlatego, że teoretycznie powinny obniżać realny koszt korzystania z gruntów podmiotów trzecich w sytuacji, gdy wysokość podatku od nieruchomości „przenoszona” była na przedsiębiorcę przesyłowego w opłacie (wynagrodzeniu) za korzystanie z gruntu.

Spór co do charakteru gruntu, na którym przedsiębiorcy umieszczali urządzenia przesyłowe
Konflikt na linii organy podatkowe – dysponenci nieruchomości był spowodowany brakiem jednoznacznej definicji pojęcia „zajęcia gruntu na działalność gospodarczą”, od którego uzależniona jest wyższa (niemal 200 krotnie w przypadku podatku leśnego), stawka podatku od nieruchomości. Pojęcie to nie było nigdzie dokładnie zdefiniowane, w związku z czym pojawiły się wątpliwości, czy samo umieszczenie urządzeń przesyłowych powoduje zajęcie tego kawałka gruntu na działalność gospodarczą czy też nie. Problem ten był szczególnie widoczny w przypadku nieruchomości należących do Lasów Państwowych.
Stanowisko doktryny i orzecznictwa w omawianym temacie również nie było jednolite. Przyjmowano dwa skrajne stanowiska – z tego powodu, część gruntów, na których umieszczone zostały urządzenia przesyłowe, była opodatkowana tak jak nieruchomość rolna czy leśna (niższy podatek), a część tak, jakby została ona zajęta na działalność gospodarczą (wyższy podatek). W tym drugim przypadku niesłusznie argumentowano, że skoro na danym gruncie umieszczone zostały przez przedsiębiorcę urządzenia przesyłowe, ten fragment gruntu traci rzekomo swoje leśne lub rolnicze przeznaczenie. Wysokość opłaty była zależna od tego, jaka interpretacja została przyjęta przez właściwy organ podatkowy – gminę. W konsekwencji, dysponent nieruchomości zmuszony był przenieść wyższe koszty podatku na korzystającego z gruntu przedsiębiorcę.
Niektórzy uważali, że „zajęcie gruntu na działalność gospodarczą” dotyczy zachowania jednoznacznie wskazującego, że las jest wykorzystywany do innej działalności niż działalność leśna. Inni twierdzili, że „zajęcie gruntu na działalność gospodarczą” następuje jedynie w przypadku całkowitego i wyraźnego wyłączenia gospodarki leśnej (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 stycznia 2014 r., sygn. akt: I SA/Gl 806/13).
Odmienne stanowisko zajął natomiast Naczelny Sąd Administracyjny, który uznał, że o „zajęciu gruntu na działalność gospodarczą” przesądza samo posadowienie urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2017 r., sygn. akt: II FSK 2714/15). Wyrok ten był chętnie wykorzystywany przez gminy, które na jego podstawie żądały zapłaty podatku w wyższej wysokości. Obowiązek zapłaty podatku właściciele (użytkownicy wieczyści) nieruchomości, między innymi Lasy Państwowe, chętnie przerzucały na przedsiębiorców, którzy umieszczali swoje urządzenia przesyłowe na nieruchomościach.
Argumentacja przeciwna opierała się na twierdzeniu, że samo posadowienie urządzeń przesyłowych nie służyło prowadzeniu działalności gospodarczej na tym gruncie, a samo przeznaczenie gruntu z tego powodu – role lub leśne – nie uległo zmianie. Na gruncie tym nadal możliwe było prowadzenie gospodarki leśnej czy rolnej (fragment gruntu nie został wyłączony z produkcji leśnej lub rolnej). Ponoszenie przez właścicieli (użytkowników wieczystych) gruntów, na których umieszczono infrastrukturę, ciężaru podatkowego odpowiedniego dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, uważano za absurdalne.

Jak zmieniły się przepisy?
W ustawach podatkowych doprecyzowano wyraźnie, że za grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej nie uznaje się gruntów, przez które przebiegają urządzenia przesyłowe, a więc urządzenia wchodzące w skład przedsiębiorstwa przesyłowego, w tym telekomunikacyjnego. W sposób jednoznaczny przesądzono o tym, że umieszczenie urządzeń przesyłowych na danym gruncie, nie zmienia charakteru tego gruntu i nie prowadzi do podwyższenia podatku. Wyjątkiem będzie oczywiście taka sytuacja, że lokalizacja urządzeń rzeczywiście zmieni przeznaczenie gruntu.

Co to oznacza w praktyce?
Zmiany prawa ukrócą (oby) proceder pobierania podatków od nieruchomości, na których posadowiono urządzenia przesyłowe, w wyższej wysokości – tak jakby grunt ten został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej. Wątpliwe jest to, czy ukrócą na przyszłość, czy także za okresy minione (naszym zdaniem poprzednie brzmienie przepisów powinno być rozumiane w takim sam sposób, jak obecnie, po nowelizacji). W konsekwencji, jeżeli Wasza umowa uzależnia opłaty za zajęcie gruntu od wysokości podatku od nieruchomości za zajęcie gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej, warto zwrócić się (a może i pomóc w dyskusji z organem podatkowym) do dysponenta nieruchomości o obniżenie należnej opłaty.

Pamiętajcie o deklaracji podatkowej!
Jednocześnie przypominamy, że nieuchronnie zbliża się termin złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości w zakresie dotyczącym tych elementów infrastruktury telekomunikacyjnej, które podlegają opodatkowaniu. Deklaracje należy złożyć bez wezwania do dnia 31 stycznia 2019 roku. Więcej na ten pisaliśmy rok temu, we wpisie który znajdziecie pod adresem: http://okablowani.pl/deklaracje-na-podatek-od-nieruchomosci-infrastruktury-telko-przypomnienie/
Patrycja Cegiełka Łukasz Bazański